مطالعه عملکرد مینی تیوبر سیب زمینی به صورت کشت مستقیم و نشاکاری در اردبیل

به منظور ارزیابی تاثیر شیوه کشت مینی تیوبرسیب زمینی رقم آگریا بر عملکرد، اجزای عملکرد و صفات کیفی غده های بذری تولیدی، آزمایشی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 9 تیمار و سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه محقق اردبیلی در سال 1390 انجام گرفت. تیمار های استفاده شده شامل کشت مستقیم مینی تیوبر های سیب زمینی در مزرعه و کشت غیر مستقیم بود. برای تهیه نشاها در کشت غیر مستقیم، از دو نوع گلدان (توربی و نایلونی) و چهار نوع بستر کشت شامل: ماسه/ پیت ماس (1:1)، ماسه/کود آلی کیمیا (1:1)، ماسه/ورمی کمپوست (1:1) و ماسه/خاک (1:1) استفاده شد. مینی تیوبر ها در گلخانه تا مرحله 5-4 برگی رشد یافته و در مزرعه با تراکم 8 بوته در متر مربع کشت شدند. گلدان های توربی به همراه نشا ها کشت شدند ولی نشا ها قبل از کاشت از گلدان های نایلونی خارج گشتند. نتایج تجزیه واریانس نشان داد بین تیمارها از نظر عملکرد و متوسط وزن غده، وزن خشک غده، وزن خشک اندام های هوایی و عملکرد بیولوژیک و صفات کیفی (درصد نشاسته، غلظت نیترات غده) اختلاف معنی داری وجود دارد، ولی در صفات مورفولوژیکی (ارتفاع، قطر و تعداد ساقه) اختلاف معنی داری مشاهده نشد. عملکرد غده، وزن خشک غده و درصد نشاسته در نشاکاری بیشتر ولی درصد نیترات غده در نشاکاری کمتر از کشت مستقیم بود. در بین بسترهای مختلف کشت جهت تولید نشا، بیشترین عملکرد غده (65/902 گرم در بوته) مربوط به نشای تولید شده درگلدان نایلونی با بستر کشت کود آلی تکمیلی کیمیا و ماسه و کمترین عملکرد غده (23/653 گرم در بوته) مربوط به نشای تهیه شده در گلدان توربی با بستر کشت خاک/ ماسه بود. استفاده از نشاکاری مینی تیوبر در تولید غده بذری سیب زمینی قابلیت این را دارد که باعث افزایش عملکرد و کاهش استفاده از سموم علف کش و حذف مشکلات ناشی از سله بندی خاک در مزرعه شود.